"UtrásarSýkingar" og "Fjölmiðlaaumingjar".

Það er ekkert minna en viðbjóðslegt að fylgjast með drullunni sem vellur upp á yfirborðið þessa síðustu, en alveg örugglega ekki þá verstu, daga sem hvert "leyndarmálið" af öðru er afhjúpað sem útrásar"víkingarnir" okkar voru að garfast í. Reyndar er varla viðeigandi að tala lengur um útrásarvíkinga. Nær væri að tala um þvagrásar eða jafnvel saurrásarvíkinga, ef því er að skipta. Reyndar er allt of gott að kalla þetta fólk víkinga. "Sýkingar" væri sennilega betur fallið til að lýsa eðli þeirra. Varla merkilegra en það. Hvort heldur þetta fólk tilheyrði þessum flokknum eða hinum, hét Jón eða Gunna, átti eitthvað eða ekki neitt fyrir fylleríið, skiptir ekki lengur máli. Upp úr stendur að Ísland er á hausnum og Íslenskir stjórnmálaflokkar eru minna virði en hundaskítur á skó og skiptir þá engu hvort þeir teljast til hægri, vinstri eða á miðjunni. Hinn almenni borgari á síðan bara að borga. Eitt af því grátlega sem gerðist  í Hrunadansi græðgisvæðingarinnar var það að fjölmiðla"heimurinn" á Íslandi varð svo tengdur þessum Sýkingum að það er ekki einu sinni hægt að tala um upplýsta umræðu lengur. Það allra grátlegasta er þó það, að stór hluti almennings flaug á sveifina með ruglinu og hugsaði sinn gang ekki lengra en að nálgast sem mest, fyrir sem minnst, alveg eins og "Sýkingarnir". Það á hver maður og kona að hugsa. Það er lágmarkskrafa til hins almenna borgara. Það er engu líkara en að enginn hugsi neitt lengur og það er einmitt það sem Sýkingarnir vilja. Þeir eiga alla fjölmiðlana og ráða þar með umræðunni. Með tímanum deyfa Sýkingarnir umræðuna þegar hentar og koma síðan til baka sem verndandi englar sem borga einhvern tillaskít til að klóra yfir LANDRÁÐIN. Almenningur les síðan um góðmennsku þeirra í ÞEIRRA FJÖLMIÐLUM og verðkannanir verða enn á ný helsta fréttaefni fjölmiðla á Íslandi og munar þá sennilega sjaldan minna en einni krónu milli Sýkingablokka. 

Það þarf fólk til að skrifa og segja fréttir. Það þarf ALMENNILEGT fólk til að skrifa fréttir og fjalla um þjóðfélagsmál. Það þarf almennilega fjölmiðla til að sýna hlutlausa mynd af ástandi líðandi stundar.   Í því hruni sem nú blasir við þjóðinni og er rétt að byrja, eru fréttamenn, blaðasnápar og uppaliðið sem hampaði hvort öðru á forsíðum glanstímaritanna eitthvert ömurlegasta og tækifærissinnaðasta lið sem sögur fara af. Toppinn vermir síðan forseti "vor" sem vonandi skynjar senn að hans tími er liðinn og lætur sér ekki einu sinni detta í hug að bjóða sig fram aftur.

ÞJÓÐSTJ'ORN STRAX!!!!! Íslendingar þurfa lausnir, en ekki flokkapot. Kominn tími til að þjóðin gefi skít í alla flokka og fari að huga að sjálfri sér.  Enn og aftur.: ÞJÓÐSTJÓRN STRAX!! Ef þjóðin skilur ekki nauðsyn þess, á hún bara skilið að kveljast og ætti ekki einu sinni að leyfa sér að kvarta. VIÐ getum eitt og annað, ef vilji og samheldni næst. Það eru mörg Macau mál á leið í umfjöllun. Það voru peningarnir OKKAR sem var verið að gambla með! Eigum við bara að kyngja og borga? 

Rifta kaupum á húsi í Macau

"Efnahagshægðir"

Hér í Argentínu fór þjóðin í gegnum svipaðar hremmingar og almenningur og fyrirtæki þurfa nú að kljást við heima á Íslandi. Í raun er það sem gerðist á Íslandi nánast endurtekning á því sem gerðist hér og orsökin að stórum hluta sú sama. Gjörspillt ríkisvald og óheft frelsi "viðskiptamógúla" sem engu eyrðu og fengu að vaða uppi eftirlitslaust. Í Argentínu varð ástandið þó aldrei svo svart að verkalýðsfélög eða aðrir aðilar færu að niðurgreiða iðrafruss. Það er mat Tuðarans að varla sé hægt að komast neðar í nokkurri efnahagslægð en þegar orðið "efnahagshægðir" bætist í orðabókina. Hefði haldið að fjármunum verkalýðsfélaga væri betur varið til brýnni verkefna en þessa. Þegar ég reyndi að útskýra þetta fyrir Edgardo öðrum stýrimanni, stökk honum ekki bros á vör. Hann hallaði sér hins vegar upp að mér og sagði ofurhljótt og grafalvarlegur.: "Djir master Dori. Jor neisjon is in díííp shit. Æ did not ríalæs ðis vas so seríus". Að því mæltu gekk hann niður stigann úr brúnni, hristandi hausinn, muldrandi "Dávnpeid shit. Æ must tell ðe gæs. Nóvon vill belív ðis"  

Niðurgreiðir Detox meðferð

Miðaldurslesskriftar"skilmisingur".

Frekar er það nú pirrandi hvað Tuðarinn telur augun sín vera farin að svíkja sig á köflum,  nú þegar líkamshulstur hans nálgast hálfrar aldar afmælið.  Komið vel  inn í seinni  hálfleik lífshlaupsins samkvæmt allri „statistík“ og ef til vill ekki að undra þó hinir og þessir partar kroppsins séu farnir að haga sér á annan hátt en helst verður á kosið. Nefndi áhyggjur af áætluðum sjóntruflum við Edgardo annan stýrimann um daginn, en hann hló bara og sagði.: "Master Dori, dónt vorrí. Ðis must bí júróvisjón" og hló ógurlega. Tuðarinn þarf svosem ekkert að kvarta stórum, þannig lagað séð. Pípulögnin í góðu standi og hægðir nokkuð reglulegar og vel formaðar enn sem komið, þrátt fyrir æði misjafnt mataræði hér hinum megin á jarðkringlunni. Almennt ástand semsagt nokkuð gott, miðað við aldur. Undanfarið hefur hins vegar hver fyrirsögnin af annari ásamt texta sem fyrir augu ber á hinum svokölluðu netmiðlum, skolast illilega til við lesturinn og orðið að einhverju tómu rugli sem ekkert vit er í. Þetta hefur fengið Tuðarann til að efast á köflum um áræðanleika augna sinna og hæfileika heilans til ráða úr þessu pári sem fyrir augun ber. Um daginn las ég til dæmis  „Ekki pláss fyrir fleiri rúm“ á mbl.is og var þetta haft eftir forseta Ísraels. Skildi í fyrstu ekkert í kallinum að vera að bulla um þetta, en sá síðan að það stóð ekki rúm heldur múrar og þá fyrst kveikti Tuðarinn á perunni.  Las einnig  að allir „frengju“ frítt á leik í fótbolta og hugsaði með mér að þetta væri enn ein skynvillan. Sá síðan að þetta var nú bara prentvilla og hafði akkúrat ekkert að gera með augun í mér. „Við urðum ekkert VAR við þetta“ var haft eftir júróliðinu í Moskvu á Vísi.is  einn daginn og svona væri hægt að telja alveg út í það óendanlega. Þegar maður hefur lesið allan þennan ótölulega fjölda fyrirsagna á netmiðlunum, sem eru annað hvort fáránlega orðaðar eða beinlínis kolrangar, er ekki að undra að maður fari að lesa og skrifa allt kolvitlaust sjálfur, kominn á þennan aldur. Í dag var ég til dæmis að senda hamingjuóskir til  vinar, norðan megin Borgarfjarðarbrúar, vegna nýfengins titils liðsins hans í knattspyrnu og var áður en ég vissi búinn að skrifa „til hamingju með titlinginn“.  Hann hefði aldrei talað við mig aftur, ef ég hefði ekki náð að leiðrétta þetta rétt áður en ég ýtti á "senda". Það er alveg klárt mál. Það eru svona smáglöp sem ég er farinn að óttast að muni koma manni í vandræði einhvern daginn. Ef til vill eru það ekki augun sem eru að svíkja, eftir allt saman, heldur lestur á illa skrifuðu máli.  Það er nefnilega  orðið þannig með málfar og stafsetningu á netmiðlum að það er nánast „full time job“ að marglesa allan fjárann sem fyrir augu ber.  Það er engin leið að vita lengur hvort það eru elliglöpum um að kenna, eða ömurlegu metnaðarleysi þeirra sem rita fréttirnar, að hver fyrirsögnin af annari verður að tómri steypu hjá manni. Aumingjum eins og mér fyrirgefast einstaka prentvillur og orðagjálfur, en atvinnufólki í fréttaflutningi eru takmörk sett. Mætti halda að leikskólabörn í starfskynningu skrifuðu sumar  fréttirnar og prófarkalesararnir væru ýmist  sofandi, sauðdrukknir eða búið að reka þá alla. Held svei mér þá barasta að sé ekkert að augunum í mér, en ætla samt að láta athuga þau til vonar og vara þegar ég kem aftur heim til kreppulandsins góða, þar sem vinstri sinnar ráða nú ríkjum og sól og sumar leikur um íbúana.   

El "Pidjun".

Í hvassviðrum og hríðarbyljum, eiga fuglar það til að sækja í ljós skipa á hafi úti og fljúga á stög, möstur og annað, með þeim afleiðingum að þeir liggja annað hvort dauðir eftir, eða illa vankaðir. Það er frekar dapurlegt að horfa uppá þetta, en fátt hægt að gera til að koma í veg fyrir þetta. Einstaka sinnum er hægt að slökkva vinnuljósin, en oftast þurfa þau þó að loga á fiskiskipum, hvernig sem viðrar. Þar sem vetur gengur nú í garð hér á hinum enda veraldarinnar, hefur tíð verið rysjótt, svo ekki sé meira sagt og í síðustu viku gekk hér á með SV-55-60 hnúta vindi ásamt snjókomu um tíma, svo varla sást fram á stefni og því síður aftur að skut. Þegar lægði og rofaði til, voru allmargir fuglar á dekkinu sem höfðu blindast af ljósunum og brotlent hér um borð. Tuðarinn tók sig til, ásamt Edgardo II stýrimanni og hélt í vettvangskönnun, enda báðir yfirlýstir og barasta nokkuð virtir fuglavinir hér um borð. Ekki voru nema tveir fuglar dauðir, en okkur til allnokkurrar furðu voru flestir hinna  bara vel sprækir og var því hafist handa við að elta þá uppi,  taka þá upp og sleppa þeim út fyrir lunningu á ný, þar sem þeir urðu flestir frelsinu fegnir. Margir sjófuglar eiga það nefnilega sameiginlegt að geta engan veginn tekið á loft eða haldið flugi, nema að sjá sjóinn, svo undarlegt sem það nú er. Á dekkinu kenndi ýmissa grasa hvað varðar tegundir, bæði af stórum sem smáum fuglum. Tuðarinn og Edgardo gengu rösklega fram í björgunaraðgerðunum og áður en langt um leið var nánast búið að ná og sleppa öllum fuglunum aftur. Einungis þrjú stykki eftir og skiptum við félagarnir okkur í tvo „hópa“ til að klára dæmið. Edgardo átti sjá um tvo og Tuðarinn um einn. Er við skildumst að tuldraði Edgardo eitthvað um  „pidjun“ eða eitthvað álíka sem Tuðarinn lagði sig akkúrat ekkert eftir að hlusta á, frekar en endranær, enda Edgardo með málglaðari mönnum og talar yfirleitt á hraða sem hvaða íþróttafréttaritari gæti verið stoltur af og auk þess er ekki að marka helminginn af því sem hann segir. Tuðarinn vatt sér því hugsanalítið að síðasta fuglinum, náði góðu taki og gekk út að lunningu þar sem fuglinn fékk frelsið á ný. Sem Tuðarinn sleppir blessuðum fuglinum niður með skipshliðinni kemur Edgardo askvaðandi, hrópandi „Master Dori, no no no no!. its a pidjun“!!! Heyrði ekki alveg nógu vel né skildi hvað hann var að hrópa, en fannst fuglinn taka frelsinu hálf undarlega, þar sem hann svamlaði í sjónum. Engu líkara en að hann kynni ekki að synda. Þegar Edgardo var kominn alveg upp að mér, leit hann niður á hafflötinn og horfði síðan sorgmæddur í augun á mér. „Master Dori.: Lúk at this púr pidjun. Ðer it is svimming in the osjen, but pidjuns kan not svim, so as jú kan sí, sí is drávning. Dónt you nó a pidjun from an albatros, master Dori?“  Það var hreint ekki laust við að Tuðarinn skammaðist sín, er það rann upp fyrir honum að hann hafði rétt í þessu hent dúfu út í rauðan blautan dauðann. Blessunin gafst fljótlega upp á sundinu og við horfðum á hana örmagnast og síðan fjarlægjast hreyfingarlausa aftur með skipshliðinni.Það var engin þörf á orðum, með svipnum sem Edgardo horfði á Tuðarann með. „Björgunarhóparnir“ gengu þögulir sitt hvora leiðina til baka inn í vistarverurnar. Annar „hópurinn“ með nagandi samviskubit yfir fljótfærninni og aulaháttnum í sér, en hinn með tár á hvarmi vegna dúfu, sem drekkt var af kjána ofan af Íslandi.      

Skjaldborg um stjórnarheimilið?

Eitthvað virðist hafa skolast til þetta innantóma kjaftæði vinstri flokkanna með að slá skjaldborg um heimilin í landinu. Það er deginum ljósara að þar var greinilega átt við stjórnarheimilið og ekki snefil umfram það. Það liggur ekkert á, er það nokkuð? Gæti tekið svona viku í viðbót! Okkur liggur ekkert á. Það þarf að leysa brýnasta mál allra mála, ESB, ESB, ESB, ESB, ESB, ESB, ESB, ESB, ESB, ESB......því það reddar öllu sem hendi væri veifað. Allar skuldir hverfa eins og dögg fyrir sólu og atvinnuleysi verður óþekkt með öllu. Enginn fer á hausinn og allir verða voða "gúddí gúddí."

Hér er greinilega allt í "góðum gír" og engin þörf á að vera neitt að drífa í að finna lausnir á vandanum. Er kannski enginn vandi sem að steðjar?

Það er greinilega sama rassgatið undir öllum pólitíkusum, sama hvar í flokki þeir eru. Frussss.. á þetta lið allt saman.

ÞJ'OÐSTJ'ORN STRAX!!!!!!! 

Hlé á viðræðum í dag

Pólitískir drullusokkar og amlóðar.

Pólitískir drullusokkar og amlóðar eru til af ýmsum  gerðum og að upplagi. Flestir eiga það þó sameiginlegt að þeir virðast ekki í neinum vandræðum með að varpa hugsjónum sínum og markmiðum fyrir róða, ef það mætti verða til þess að fá að verma eins og einn þingmanns eða jafnvel ráðherrastól. Að maður tali nú ekki um ef hugsanlega mætti maka krókinn, sér og sínum einkavinum til handa. Gefandi skít í allar stefnur, hugsjónir og heill þjóðar sinnar hafa pólitískir drullusokkar og óværa þeim tengd vaðið uppi hér á landi undanfarin ár. Vinnustaður þeirra hefur verið við Austurvöll í Reykjavík, en baktjaldamakk, brask, gjafagjörningar á ríkiseignum til vina og vandamanna og annar miður góður gjörningur, hefur farið fram vítt og breitt um bæinn. Drullusokkum þessum hefur tekist að knésetja þjóðina á undraskömmum tíma með athæfi sínu, en því fer fjarri að þeir hafi mætt einhverri mótspyrnu, sem heitið geti, af amlóðum þeim, sem bæði unnu með þeim í niðurrifsstarfsseminni og andstöðuamlóðunum sem unnu í sama húsi við Austurvöll og áttu að veita þeim aðhald og mótspyrnu. Bæði drullusokkarnir og amlóðarnir virtust una þokkalega sáttir við sitt, með smá misklíð endrum og sinnum, enda flóði fyrirgreiðsla þeim og vinum þeirra til handa úr bönkum og sjóðum landsmanna sem aldrei fyrr, þar til einn góðan veðurdag, að veislan var skyndilega á enda og sjóðþurrð brostin á. Veisluhöldunum lauk nánast á einni helgi og nú situr þjóðin öll eftir í sárum, með allt niður um sig og mannorð sem er minna virði en víxill í Nígeríu. Þúsundir  manna og kvenna án atvinnu, bankakerfið hrunið, atvinnulífið á heljarþröm og fátt sem bendir til að verið sé að aðhafast mikið af viti til að forða okkur frá frekari skelfingu. Drullusokkarnir fengu hressilega á baukinn í nýafstöðnum kosningum og nú virðist sem boltinn sé hjá amlóðunum að láta til sín taka og hefja land og þjóð til vegs og virðingar á ný. Taka hressilega á þeim sem fóru yfir strikið, mylja undir atvinnuuppbyggingu á ný og koma hjólum efnahagslífsins í gang er verkefni dagsins og ljóst að þar er við ramman reip að draga, enda aðstæður skelfilegar. Þjóðin ól með sér von um að með brotthvarfi drullusokkanna myndu amlóðarnir loks bretta upp ermar og taka ærlega til verks, en eitthvað hefur sennilega skolast til hjá báðum, þ.e. amlóðum og þjóð. Amlóðarnir ætla nefnilega að láta það verða forgangsverkefni fram yfir gröf og dauða að koma okkur inn í samevrópskan skriffinskuklúbb, sem nú reyndar flýtur sjálfur að feigðarósi vegna efnahagsþrenginga sinna eigin meðlima. Vel má vera að í klúbb þennan sé hægt að sækja einhverja aura seinna meir, en það er ekki það sem land og þjóð þarf á að halda NÚNA! Ef amlóðarnir láta ekki af þessari vitleysu fljótlega og fara að taka til hendinni í því sem skiptir okkur mestu máli, verður ekki lengur þörf á að skipta starfsfólki OKKAR við Austurvöll í drullusokka og amlóða. Þar verða ekkert nema drullusokkar ef þetta heldur svona áfram. Það er nefnilega hægt að svívirða þjóðina á fleiri máta en bara stela af henni peningum.

ÞJ‘OÐSTJ‘ORN, EKKI SEINNA EN STRAX!!!     

Hvað meira en ESB?

Vissulega hefur orðið róttæk breyting á pólitísku landslagi á Íslandi, eftir þessar kosningar. Því verður ekki neitað. Vonandi að hverjir svo sem flokkarnir verða sem mynda ríkisstjórn ( Sem virðist nú frekar augljóst, þrátt fyrir stórkalla og kellingalegar yfirlýsingar um aðra möguleika) nái þeir að hefjast handa við uppbyggingu efnahagslífsins á Íslandi og björgunaraðgerðir til handa þeim sem illa standa eftir hrunið mikla. Enn hefur lítið sem ekkert farið fyrir vitrænni umræðu um það hvað skuli til bragðs taka hér heima, annað en að taka þurfi á vandanum. Eins og hverju mannsbarni sé það ekki ljóst. Alveg með hreinum ólíkindum hvað Samfylkingarfólki tekst að lesa út úr niðurstöðu kosninganna. Bætti SF við sig 10 þingmönnum, eða hvað? Var það ekki VG sem bætti mest við sig? Ekki hafa ESB sinnar riðið þar um garða, svo mikið er víst. Virðist engu skipta við hvern er rætt úr röðum SF, öll sjá þau ESB sem patentlausn á öllu saman og virðist sem þeim sé algerlega fyrirmunað að svo mikið sem nefna vandann sem steðjar að hér heima. Mér vitanlega var ekki verið að kjósa um aðild að ESB og ef þessi málflutningur er eina innleggið í endurreisnina, gef ég lítið fyrir það. Fram að þessu hefur málflutningurinn verið innantómt glamur og ekki ein einasta haldbær útlistun komin fram af hálfu SF, hvernig taka eigi á efnahagsmálunum. Eintómt ESB kjaftæði út og inn, fram og til baka og allt um kring. Sjálstæðisflokkurinn átti skilið þá útreið sem hann fékk, en það er skýlaus krafa kjósenda að þeir sem nú taka við, horfi til lausnar vandans hér innanlands, en hætti að slá ryki í augu fólks með einhverju  endalausu ESB kjaftæði. Það forðar ekki eignum frá nauðungarsölum, né fyrirtækjum frá því að fara á hausinn. Sýnið hvað í ykkur býr og hættið þessu óbermis ESB kjaftæði. Sá þingmaður eða fulltrúi SF sem kemur opinberlega fram næstu sjö daga og nefnir EKKI ESB, fær að launum argentínskt rauðvín frá Tuðaranum þegar hann kemur til landsins aftur, í júníbyrjun.     

Ljóst að kjósendur óska eftir aðildarviðræðum við ESB

Sextán snjóhvítar trönur.

                                   

Rétt í þann mund sem sólin sýndi sig í morgun, í fyrsta sinn í marga daga, settust sextán snjóhvítar trönur á þilfarið hjá okkur. Sennilega til hvíldar á löngu flugi norður á bóginn til heitari svæða. Virkilega fögur sjón og á vissan hátt dulítið myndræn og absúrd, svona í morgunnepjunni. Mong , kínverskur aðstoðarmaður minn, kallaði þegar í stað á landa sína sem þustu upp á dekk til að sjá þessa fögru sjón og það var engu líkara en þeir hefðu unnið í happadrætti. Þeir beinlínis hoppuðu af hrifningu og kæti . Mong sagði mér að þetta boðaði mikla lukku og því gleddust þeir svona innilega. Það væri búið að vera nánast árviss viðburður  að hvítar trönur settust á skipið á þessum árstíma,  einmitt á þessum slóðum, en aldrei hefðu þær verið svo margar sem nú. Vonandi reynist það rétt hjá þeim blessuðum, að þetta sé gæfumerki. Nú fer í hönd Hokinhalavertíð hér  suður og austur úr Eldlandinu og er óskandi að við náum að reka  í stór höl af þeim fiski næstu vikurnar. Hvernig maður setur síðan  árangurinn af vertíð lokinni, í samhengi við sextán hvítar trönur, verður bara að koma í ljós.  Það hlýtur að verða hægt að deila með, draga frá, margfalda eða bæta við tölunni sextán með einhverjum hætti. Leikur að tölum er jú þjóðaríþrótt, ekki satt?  

Gleðilegt sumar kreppukútarnir mínir á norðurhjaranum . Kjósið ykkur nú ekki til óbóta um helgina. Vetrarkveðja úr suðurhöfum.    

Samfylking og VG redda þessu.

Elskurnar mínar, þarna uppi á Skaga, verið ekki að hafa áhyggjur af þessu öllu saman. Samfylkingin og VG redda þessu strax að loknum kosningum. Talsmenn Samfylkingarinnar eru jú opinberlega búnir að tilkynna að brýnasta verkefnið að kosningum loknum sé að ganga í ESB. Það hlýtur að höggva snarlega á þessa skuldasúpu alla saman og laga neikvæða eiginfjárstöðu alls þess fólks, sem nú berst í bökkum og horfir á eigur sínar að engu verða. Rollubóndinn af Langanesinu ætlar síðan að damla með og sjá til. Þetta hlýtur að reddast einhvernveginn allt saman, eða er þaki? Ekki það að aðrir flokkar séu neitt líklegri til neinna afreka, þannig lagað séð. Það er meira og minna sama rassgatið undir öllu þessu liði, sama hvar í flokki það er.  

Skítt með komandi kosningar! Þjóðstjórn strax!

Þörf á tafarlausum aðgerðum í þágu heimila

"Snillingur" tjáir sig um krónuna.

Loks geta landsmenn andað léttar! Fyrrum viðskiptahrunsráðherra hefur tjáð sig um framtíð krónunnar. Batamerki gjaldmiðilsins blasa við, að hans sögn. Þá vitum við það. Að fá að heyra þessa speki hnjóta af vörum snillingsins, sem ásamt samstarfsfólki sínu á þingi setti þjóðina á hausinn, með sofandahætti og aumingjaskap, hlýtur að róa alla þjóðina. Eða hvað..? Eitt af því sem Tuðarinn hefur lært í hruninu er það, að ef þessi mannvitsbrekka opnar munninn segir að eitthvað sé hvítt, þá er það alveg örugglega svart. Krónan er sem sagt alveg örugglega á leið til andskotans. Það hefur hér með fengist staðfest af snillingnum, sem því miður virðist ætla að rata á þing á ný, fyrir atbeina staurblindrar alþýðu, sem snúið er eins og snældu af fjölmiðlum og æsingafólki sem slær um sig með innantómum frösum og skrumi, lofandi öllu fögru, sem vandséð er hvernig standa á við.

ÞJÓÐSTJ'ORN !, ekki seinna en sem fyrst!    

Krónan mun styrkjast