´´ Viðskiptavit´´meirihlutans.

 ´´Tja´´, okkur þótti öruggara að geyma fjárfestingu upp á svona skítlega upphæð, sem við í meirihlutanum teljum tíu til fimmtán milljónir vera af almannafé, í bílageymslum almennra borgara. Neðanjarðar ef einhvern tíma í framtíðinni gætu fundist not fyrir þá. Gamlir bílar gætu jú átt það til að rjúka upp í verðgildi....... ´´ Ó já, eins og að það gerist....

 Helvíti gott annars að einhver benti okkur á þessar sjálfrennireiðar, því það hafði allur embættismannapakkinn og ´´burgermeisterinn´´ gleymt því að þær væru til. Þessi  óþolandi hnýsni borgarans leiddi til þess að borgarsjóður taldi sig hafa endurheimt glatað fé, sem duglausir embættismenn nostalgíumeirihlutans höfðu sólundað í vitleysu. Óþekktur embættismaður fenginn til að moppa yfir klúðrið, með rakalausri þvælu, í beinni.

 Í stað þess að gangast við mistökum, vellur þvælan, sem hor úr nös á vanræktu krakkagreyi, á köldum vetrardegi og ekkert ´´tissjú´´ í kotinu til að þerra burt slímið.

 Hefur einhver heyrt aðra eins andskotans dellu vella af vörum kerfisrotta, sem fyrir utan að viðhalda og bæta í ófögnuðinn undir eigið einskisvert starf, sjá um að fjármunum samborgara sinna sé á ´´hjálmarsdegi´´ hverjum skipulega sóað út um afturendann, í algera andskotans vitleysu?!

 Hvers vegna heyrist ekkert frá íbúum Reykjavíkur? Ekki það komi mér aumlegum þverhausnum og hálf eða algerum afglapanum við, enda ekki íbúi Reykjavíkur.

 Ætla íbúar Reykjavíkur barasta að þegja? Ef svo er, er þeim lítil vorkunn, en trauðla trúi ég því að meirihluti íbúa höfuðstaðarins sé svo skini skroppinn, að hann taki það að sér að geyma sóun og bruðl sveimhuganna í borgarstjórn, í bílakjallörum sínum, án þess að segja eitt einasta orð?!

 Er nema von að höfuðstaðurinn tapi 250 - 400 hundruð þúsund krónum á hverri klukkustund, allan ársins hring, ár eftir ár, eftir ár, eftir ár, eftir ár............

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

Þótti rétt að geyma nýjustu bílana

Það er bannað að hafa ranga skoðun!

 Með allt að því spastískri líkamstjáningu, keppist hugsjónageld forsætisráðherfan við að moka yfir fyrrum fyrirlitlegar hugsjónir sínar. Yfir þann ófögnuð er ekki létt að finna hráefni sem hylur nægilega vel, en fyrir himnasendingu glópahlýnunarsinna, hefur Kötu tekist að gefa skít í fyrri hugsjónir, því nú skal skríllinn hræddur til undirgefni og skattlagningar dauðans í nafni hins nýja málsstaðar. 

 Ömurlegri gerast stjórnmalamenn varla, með Þistilfjarðarkúvendinginn að baki sér, forystu samstarfsflokanna á kafi í populisma, undir árvökulu auga fjórða ríkisins og embættismannaviðbjóðsins. Al Gore og co tryllast úr hamingju, því mengunarkvótagróðinn flæðir, sem aldrei fyrr. Síðasta fíflið í stjórnmálamannastétt er greinilega ekki fætt enn. Sagan mun dæma þessa bjálfa, en því miður mun sennilega of langur tími líða, þar til fíflagangurinn rennur upp fyrir hinum almenna borgara og hann mun upp rísa.

 Þangað til, verður almenningur skattlagður ofan í rassgat og á sér eiginlega ekki viðreisnar von. Þökk sé vinsældasæknum aulum í stjórnmálamannastétt, upprisu fjórða ríkisins og skelfilegu embættismannaveldi og ráðherrum, sem enginn kaus.

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

 

Skoðanir Miðflokksmanna í grýttan jarðveg

Flytjum sorpið til annara.

 Hvers vegna í ósköpunum geta stjórnvöld ekki glennt upp á sér glirnurnar og skellt saman áætlun, sem fylgt væri eftir af alvöru, en ekki populismakjaftæði og sett á fót sorpbrennslustöð, eða stöðvar, sem brenndu sorpinu og framleiddu um leið orku?. Hreinsitæknin er löngu upp fundin fyrir slíkar stöðvar, sem standast alla staðla.

 Fávitahátturinn og snautleg umræðan um umhverfismál, er orðin svo geggjuð að liggur við að maður nenni ekki lengur að flokka sitt sorp. 

 Vitandi það, að þrátt fyrir flokkun í heimahúsum, lendi allt heila helvítis klabbið í urðun uppi í Álfsnesi, gefur ekki byr undir vængi umhverfisvitundar borgaranna. 

 Það eru ekki borgararnir sem hafa brugðist. Það eru tertuétandi, kaffisötrandi, vöfflukjamsandi, nefndasitjandi embættismennirnir, sem hverra laun og eftirlaun eru tryggð, óháð nokkurri frammistöðu, eða árangri, sem menga þjóðfélagið mest allra, með dugleysi sínu og draumórakenndri nostalgíu um farartækjalausa framtíð. Bjálfar, með öðrum orðum. Kann ekki við að kalla þetta fólk hálfvita, en það það styttist svo sannarlega í það.

 (Hvarflar af og til að manni, hvort ekki ætti að senda fíkniefnahund, á fundi borgarstjórnar Reykjavíkur)

 Embættismenn og undirliggjandi pólitískar druslur þeirra í stjórnmálamannastétt, eru mesta meinsemdin í loftslagsmálum nútímans. Fátt mengar meir, en aulaháttur þeirra og sleikjuskapur við mengunarkvótaheildsalana.

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

 

Útflutningur sorps til brennslu „skárri en versti kosturinn sem er að urða“

Lifi embættismannakerfið!

 Bæði formaður Sjálfstæðisflokksins og nýkringdur ritari höfðu á orði á þessum fundi, að fylgið mætti vera meira. Formaðurinn dásamaði efnahagslegan uppgang, þrátt fyrir mótstraum, en gat þess í leiðinni að sjaldan hefði verið betur hlúð að embættismannakerfinu og öðrum hópum.

 Mótsögnin í þessari þvælu er slík, að hinum almenna Sjálfstæðismanni liggur við uppsölum, ef ekki iðrakveisu. Báknið vex á ógnarhraða, fyrir augum forystunnar og að hennar tilstuðlan. Bákn embættismanna, sem beinlínis fjarstýrir réttkjörnum fulltrúum þjóðarinnar til að stimpla, samþykkja og þegja undir oki erlends valds.

 Þeir þarna í útlöndum hljóti jú að vita allt betur og allt sem frá þeim kemur, hljóti að vera hinn heilagi sannleikur og ef við ekki sitjum, skríðum eða jafnvel leggjumst í skítinn, undir þeirra regluverki, muni Ísland farast.

 Óttinn við að gera ekki eins og embættismennirnir skipa er orðinn slíkur, að jafnvel forysta Sjálfstæðisflokksins er búin að gera í buxurnar af ótta við óskapnaðinn, sem hún skapar meir og meir, með degi hverjum. 

 Ótta við hvað?

 Jú stólinn.

 

 Aldrei í sögu Sjálfstæðisflokksins hefur ritari hlotið snautlegri kosningu. Til hamingju Jón.

 

 Hugsjón......horfin er.

 Stóllinn sem mig ber,

 gef ég ekki eftir, þar eða hér.

 

 Ég tek það sem mér ber!

 

 Hvað sem það kostar í september,

 hvort fylgið kemur, eða fer.

 

 Ég tek það sem mér ber!

 

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

Segir fylgi Sjálfstæðisflokksins óásættanlegt

Mugison, Mugison!

 Bestu tónleikum ársins er nýlokið í Háskólabíói. Þvílikur snillingur! Mugison var hreint ótrúlegur og ég leyfi mér að fullyrða að enginn, hvorki inn né erlendur tónlistarmaður, sem hélt tónleika á Íslandi þetta árið, komst með tærnar, þar sem Mugison hafði hælana í kvöld. Takk fyrir mig, Mugison! 

 Til hamingju Ísland, með þennan stórkostlega tónlistarmann!

 Góðar stundir, með kveðju af skerinu.

Elvis has just left the building.

 Þegar erlendir þjóðhöfðingjar, eða þeirra næstráðendur, eða meðstjórnendur, heimsækja Ísland, er það ekkert annað en sjálfsögð kurteisi að taka vel á móti þeim og sýna þeim virðingu.   Virðingu, sem við ætlumst til að erlendis sé sýnd okkar helstu leiðtogum. Vilji fólk koma skoðunum sínum á framfæri við heimsóknir sem þá, er keyrði samgöngur höfuðborgarsvæðisins í döðlur í dag, þá væri ekki úr vegi að muna, að skoðanir allra eru ekki þær sömu.

 Sem betur fer, verð ég að segja. Ef allir væru steyptir í sama mótið, væri engin þörf á heimsóknum sem þessari. Allir hugsuðu það sama og engin ástæða til að flengjast um heiminn þveran og endilangan í samninga og kurteisisheimsóknir. Allir eins og málið dautt. 

 Hver leggja á línurnar til þess lags háttsemi, verður eilíft þrætuepli. Það hefur nefnilega enginn alltaf rétt fyrir sér og enginn er þess umkominn að fullyrða að hans eða hennar skoðun sé sú eina rétta. Það má rökræða og deila, stunda málþóf, mótmæla á torgum og garga úr sér lungun, en enginn hefur alltaf rétt fyrir sér.

 Hvað um það. Eftir gláp á fréttamiðla ljósvakamiðlanna nú undir kvöld, er ein stétt sem stendur fremst á meðal trúða, eftir svona heimsókn. Það eru fréttamenn, sem eru á köflum svo æstir að halda mætti að Ísland væri að spila úrslitaleikinn í einhverju heimsmeistaramótinu, eða jafnvel öllum, eða löngu látinn Elvis hafi rétt í þessu yfirgefið bygginguna, eftir vel heppnaða tónleika.

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

Pence hefur yfirgefið borgina

Samstarf eða undirgefni?

 Í samstarfi þjóða, eða milli aðila, er tæpast hægt að tala um samstarf, nema gagnkvæmt sé af allra hálfu. Þegar einn aðili ákveður flest fyrir annan, án þess hann fái rönd við reist, er komið á ofríki og yfirgangur. Samstarf með þeim hætti eru orðin tóm og sjálfstæði þess sem skuldbundið hefur sig til undirgefni að engu orðið.

 Að á Íslandi skuli í dag finnast fólk, sem lofsyngur og dáist að fullveldisafsali eigin þjóðar, er ekkert annað en sorglegt. Þar getur tæpast annað legið undir en alger roluháttur, hugsjónagelding, von um bitlinga, eða lítilsvirðing við sjálfstæði Íslands. 

 Svei þeim sem þannig hugsa, sama hvar í flokki standa!

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

 

Góðu samkomulagi stefnt í uppnám