Það er bannað að hafa ranga skoðun!

 Með allt að því spastískri líkamstjáningu, keppist hugsjónageld forsætisráðherfan við að moka yfir fyrrum fyrirlitlegar hugsjónir sínar. Yfir þann ófögnuð er ekki létt að finna hráefni sem hylur nægilega vel, en fyrir himnasendingu glópahlýnunarsinna, hefur Kötu tekist að gefa skít í fyrri hugsjónir, því nú skal skríllinn hræddur til undirgefni og skattlagningar dauðans í nafni hins nýja málsstaðar. 

 Ömurlegri gerast stjórnmalamenn varla, með Þistilfjarðarkúvendinginn að baki sér, forystu samstarfsflokanna á kafi í populisma, undir árvökulu auga fjórða ríkisins og embættismannaviðbjóðsins. Al Gore og co tryllast úr hamingju, því mengunarkvótagróðinn flæðir, sem aldrei fyrr. Síðasta fíflið í stjórnmálamannastétt er greinilega ekki fætt enn. Sagan mun dæma þessa bjálfa, en því miður mun sennilega of langur tími líða, þar til fíflagangurinn rennur upp fyrir hinum almenna borgara og hann mun upp rísa.

 Þangað til, verður almenningur skattlagður ofan í rassgat og á sér eiginlega ekki viðreisnar von. Þökk sé vinsældasæknum aulum í stjórnmálamannastétt, upprisu fjórða ríkisins og skelfilegu embættismannaveldi og ráðherrum, sem enginn kaus.

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

 

Skoðanir Miðflokksmanna í grýttan jarðveg

Flytjum sorpið til annara.

 Hvers vegna í ósköpunum geta stjórnvöld ekki glennt upp á sér glirnurnar og skellt saman áætlun, sem fylgt væri eftir af alvöru, en ekki populismakjaftæði og sett á fót sorpbrennslustöð, eða stöðvar, sem brenndu sorpinu og framleiddu um leið orku?. Hreinsitæknin er löngu upp fundin fyrir slíkar stöðvar, sem standast alla staðla.

 Fávitahátturinn og snautleg umræðan um umhverfismál, er orðin svo geggjuð að liggur við að maður nenni ekki lengur að flokka sitt sorp. 

 Vitandi það, að þrátt fyrir flokkun í heimahúsum, lendi allt heila helvítis klabbið í urðun uppi í Álfsnesi, gefur ekki byr undir vængi umhverfisvitundar borgaranna. 

 Það eru ekki borgararnir sem hafa brugðist. Það eru tertuétandi, kaffisötrandi, vöfflukjamsandi, nefndasitjandi embættismennirnir, sem hverra laun og eftirlaun eru tryggð, óháð nokkurri frammistöðu, eða árangri, sem menga þjóðfélagið mest allra, með dugleysi sínu og draumórakenndri nostalgíu um farartækjalausa framtíð. Bjálfar, með öðrum orðum. Kann ekki við að kalla þetta fólk hálfvita, en það það styttist svo sannarlega í það.

 (Hvarflar af og til að manni, hvort ekki ætti að senda fíkniefnahund, á fundi borgarstjórnar Reykjavíkur)

 Embættismenn og undirliggjandi pólitískar druslur þeirra í stjórnmálamannastétt, eru mesta meinsemdin í loftslagsmálum nútímans. Fátt mengar meir, en aulaháttur þeirra og sleikjuskapur við mengunarkvótaheildsalana.

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

 

Útflutningur sorps til brennslu „skárri en versti kosturinn sem er að urða“

Lifi embættismannakerfið!

 Bæði formaður Sjálfstæðisflokksins og nýkringdur ritari höfðu á orði á þessum fundi, að fylgið mætti vera meira. Formaðurinn dásamaði efnahagslegan uppgang, þrátt fyrir mótstraum, en gat þess í leiðinni að sjaldan hefði verið betur hlúð að embættismannakerfinu og öðrum hópum.

 Mótsögnin í þessari þvælu er slík, að hinum almenna Sjálfstæðismanni liggur við uppsölum, ef ekki iðrakveisu. Báknið vex á ógnarhraða, fyrir augum forystunnar og að hennar tilstuðlan. Bákn embættismanna, sem beinlínis fjarstýrir réttkjörnum fulltrúum þjóðarinnar til að stimpla, samþykkja og þegja undir oki erlends valds.

 Þeir þarna í útlöndum hljóti jú að vita allt betur og allt sem frá þeim kemur, hljóti að vera hinn heilagi sannleikur og ef við ekki sitjum, skríðum eða jafnvel leggjumst í skítinn, undir þeirra regluverki, muni Ísland farast.

 Óttinn við að gera ekki eins og embættismennirnir skipa er orðinn slíkur, að jafnvel forysta Sjálfstæðisflokksins er búin að gera í buxurnar af ótta við óskapnaðinn, sem hún skapar meir og meir, með degi hverjum. 

 Ótta við hvað?

 Jú stólinn.

 

 Aldrei í sögu Sjálfstæðisflokksins hefur ritari hlotið snautlegri kosningu. Til hamingju Jón.

 

 Hugsjón......horfin er.

 Stóllinn sem mig ber,

 gef ég ekki eftir, þar eða hér.

 

 Ég tek það sem mér ber!

 

 Hvað sem það kostar í september,

 hvort fylgið kemur, eða fer.

 

 Ég tek það sem mér ber!

 

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

Segir fylgi Sjálfstæðisflokksins óásættanlegt

Mugison, Mugison!

 Bestu tónleikum ársins er nýlokið í Háskólabíói. Þvílikur snillingur! Mugison var hreint ótrúlegur og ég leyfi mér að fullyrða að enginn, hvorki inn né erlendur tónlistarmaður, sem hélt tónleika á Íslandi þetta árið, komst með tærnar, þar sem Mugison hafði hælana í kvöld. Takk fyrir mig, Mugison! 

 Til hamingju Ísland, með þennan stórkostlega tónlistarmann!

 Góðar stundir, með kveðju af skerinu.

Elvis has just left the building.

 Þegar erlendir þjóðhöfðingjar, eða þeirra næstráðendur, eða meðstjórnendur, heimsækja Ísland, er það ekkert annað en sjálfsögð kurteisi að taka vel á móti þeim og sýna þeim virðingu.   Virðingu, sem við ætlumst til að erlendis sé sýnd okkar helstu leiðtogum. Vilji fólk koma skoðunum sínum á framfæri við heimsóknir sem þá, er keyrði samgöngur höfuðborgarsvæðisins í döðlur í dag, þá væri ekki úr vegi að muna, að skoðanir allra eru ekki þær sömu.

 Sem betur fer, verð ég að segja. Ef allir væru steyptir í sama mótið, væri engin þörf á heimsóknum sem þessari. Allir hugsuðu það sama og engin ástæða til að flengjast um heiminn þveran og endilangan í samninga og kurteisisheimsóknir. Allir eins og málið dautt. 

 Hver leggja á línurnar til þess lags háttsemi, verður eilíft þrætuepli. Það hefur nefnilega enginn alltaf rétt fyrir sér og enginn er þess umkominn að fullyrða að hans eða hennar skoðun sé sú eina rétta. Það má rökræða og deila, stunda málþóf, mótmæla á torgum og garga úr sér lungun, en enginn hefur alltaf rétt fyrir sér.

 Hvað um það. Eftir gláp á fréttamiðla ljósvakamiðlanna nú undir kvöld, er ein stétt sem stendur fremst á meðal trúða, eftir svona heimsókn. Það eru fréttamenn, sem eru á köflum svo æstir að halda mætti að Ísland væri að spila úrslitaleikinn í einhverju heimsmeistaramótinu, eða jafnvel öllum, eða löngu látinn Elvis hafi rétt í þessu yfirgefið bygginguna, eftir vel heppnaða tónleika.

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

Pence hefur yfirgefið borgina

Samstarf eða undirgefni?

 Í samstarfi þjóða, eða milli aðila, er tæpast hægt að tala um samstarf, nema gagnkvæmt sé af allra hálfu. Þegar einn aðili ákveður flest fyrir annan, án þess hann fái rönd við reist, er komið á ofríki og yfirgangur. Samstarf með þeim hætti eru orðin tóm og sjálfstæði þess sem skuldbundið hefur sig til undirgefni að engu orðið.

 Að á Íslandi skuli í dag finnast fólk, sem lofsyngur og dáist að fullveldisafsali eigin þjóðar, er ekkert annað en sorglegt. Þar getur tæpast annað legið undir en alger roluháttur, hugsjónagelding, von um bitlinga, eða lítilsvirðing við sjálfstæði Íslands. 

 Svei þeim sem þannig hugsa, sama hvar í flokki standa!

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

 

Góðu samkomulagi stefnt í uppnám

Glæsilegar, glæsilegar!

 Stórgóð frammistaða stelpnanna okka í kvöld, er glæsileg. Til hamingju stelpur og haldið áfram að hamra járnið, meðan það er heitt!

 Til hamingju með sigurinn og nú er aðeins eftir að keyra sig í gírinn fyrir næsta leik. Samstilltar og flottar, munuð þið landa sigri í honum einnig.

 Koma svo! Áfram Ísland!

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

„Lykilatriði að vinna heimaleikina“

Hallarekstur ríkisrekins sjúkrahúss?

 Misvelgefnir pólitíkusar hnoða saman fjárlagafrumvarpi hvers árs. Hver um annan þveran skríða þeir og keyra, þar til frumvarpið loks er lagt fram.

 Ef einhverjir eru  alls ekki hæfir til að áætla rekstrarkostnað sjúkrahúss, eru það pólitískir tækifærissinnar allra tíma. Þeir hafa ekki minnstu hugmynd um hve margir munu veikjast næsta ár, frekar en nokkur annar. Þeir vita flestir minna en ekki neitt um sjúkrahús, nema hafa þar legið sjálfir um stund og notið vellystinganna, sem fyrir sjúklinga eru lagðar.

Þjónusta og starfsþrek starfsmanna sjúkrastofnana á Íslandi er í heimsklassa. Enginn ætti að væna starfsfólk heilbrigðisgeirans um vanrækslu, eða slugs í sínum störfum.

 Þegar rætt er um halla af rekstri ríkisrekins sjúkrahúss, hefur eitthvað skolast til í hausnum á ansi mörgum. Fyrstu hausarnir sem skolast til í, eru að sjálfsögðu stjórnmálamannanna. Næstir koma steingeldir fjölmiðlar og þar með er hægt að halda því að þjóðinni að Þjóðarajúkrahúsið sé illa rekið!

 Þessi umræða er svo gjörsamlega galin, að engu tali tekur. Vissulega þarf að gæta aðhalds í rekstri allra opinberra fyrirtækja og stofnana. Hver ætli hallinn hafi verið á utanríkisþjónustunni síðastliðið ár?  Er krafist niðuskurðar þar? Ó nei, þar skal hrækt í lófa og útgjöldin aukin til muna. Enginn segir neitt! Enginn!

 Aldrei hefur þó verið meira tilefni til andmæla og krafna um niðurskurð í ömurlegu embættismannakerfi, sem fátt virðist geta annað en íþyngt samlöndum sínum, með eltistefnu sinni við jafn baneitraða starfsfélaga sinna í utlöndum, sem lifa á reglugerðafargani og höftum á samlanda sína og nánast allt sem eðlilega hefur gengið fram að þessu. Allt skal kæft og keyrt undir embættismannaelítuna, en það er nú annað mál.

 Er ekki kominn tími til að þeir sem telja sig fjölmiðlamenn, standi sína plikt? Spyrji í stað þess að gína opinmynntir við hvaða dauðans dellumauki, sem rekið er ofan í letikok þeirra? Er fjölmiðlafólk orðið svo rotið, hundlatt og til lítils virkt, að þar sé einungis ´´google translate og copy paste´´ liðið eftir?

 Hugsar enginn neitt á fjölmiðlunum lengur? Hélt Davíð Oddsson væri ritstjóri Moggans, en greinilega algert rugl í mér, enda aumur Sjálfstæðismaður, sem í dag horfir á flokkinn sinn kratavæðast meir og meir, með degi hverjum. Engu líkara en BB og co séu að beiðast gistingar í svíðreisn og fylkingunni þarna, ég man ekki hvaðan, enda ekki merkilegir pappirar, þegar orðið Sjálfstæði ber á góma.

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

 

4,5 milljarða halli Landspítala

Aldarfjórðungur er langur tími í pólitík.

 Ætli formaður og æðsta stjórn Sjálfstæðisflokksins í dag, láti aldrei að sér hvarfla að eitthvað sem samið var um fyrir aldarfjórðungi,(þegar sumir núverandi foringjar voru enn í grunnskóla)gæti hugsanlega hafa farið á annan veg en til var ætlast? Ekki hafi allt fengist, eða áunnist, sem samið var um, eða samningurinn jafnvel orðinn úreltur? Barn síns tíma?  Jafnvel tími til kominn að huga að uppsögn, eða endurnýjun á öðrum forsendum? Til að mynda nútímanum!.

 Hvar er tollfrelsið á fiskinn til esb? Nú rúmum aldarfjórðungi eftir að Ísland gerðist aðili að ees, hefur það ákvæði enn ekki náð fram að ganga, þó þjóðinni hafi verið talin trú um það á sínum tíma og aðildin tæpast rædd, heldur keyrð í gegn með offorsi. Eru allir búnir að gleyma Langhala- Jóni, sem þvældist um Evrópu og kom heim sigri fagnandi. Það eina sem þetta átti að kosta okkur voru nokkur tonn af langhala austur í Rósagarði! 

 Eru stjórnmálamenn nútímans orðnar slíkar hornrekur og aular, gjörsamlega undirseldir alræði embættismannaklíkunnar, sem enginn kaus, að þeir sjái aldrei til sólar, því ef þetta er ekki samþykkt, samkvæmt aldarfjórðungsgömlum úreltum samningi, gæti samningurinn verið í voða? Er þetta skýring forystu Sjálfstæðisflokksins á kúvendingu sinni? Gagnaðilinn hefur ekki staðið við sitt. Því ættum við endalaust að gefa eftir og samþykkja allan fjandann, sem frá honum kemur? Hvað veldur allt að því staurblindu forystumanna ríkisstjórnarflokkanna í þessu op3 máli? Hverju er búið að hóta? Hver er að hóta? Ef enginn er að hóta, hverra hagsmuna er þá verið að gæta? Séu þeir ekki þjóðarinnar, mun illa fara fyrir mörgum.

 Það er sorgleg staðreynd að forysta Sjálfstæðisflokksins og meðreiðarsveinar hennar í ríkisstjórn Íslands eru orðnir ómerkilegir kostgangarar embættismannaelítu, sem enginn kaus og sem skammtar landsstjórninni verkefni og segir henni til um hvar og hvenær skuli skrifa undir og stimpla óþverran allan, sem vellur frá Brussel. 

 Aumari verður trauðla forysta nokkurs ríkis, eða sjálfstæðs hugsandi fólks. 

 Sjálfstæði er við það að þurrkast út úr orðabókinni. Embættismannaræði mun taka sess þess orðs, fyrr en margan grunar, ef þjóðkjörninr stjórnendur hafa ekki bein í nefinu til að spyrna við fótum, í nafni atvinnurekanda sinna og standa við orð sín. 

 Við kjósendur ætlum lýðræðislega kjörnum fulltrúum að fara með okkar mál og völd, en ekki sílspikuðum embættismönnum, blýantsnagandi reglugerðarhundum og varðhundum kerfisins, sem ávallt virðast hafa það helst að markmiði sínu að gera venjulegu fólki, fyrirtækjum og jafnvel heilu þjóðunum nógu djöfull erfitt fyrir, í daglegu amstri sínu og brauðstriti. Allt með það að markmiði að viðhalda kerfinu og sjálftöku þeirra sem fyrir það starfa og fá ávallt greidd laun og eftirlaun, óháð árangri. Versta plága í sögu mannkyns, að meðtöldum þurrkum og hungursneyðum.

 Fóðra þarf óskapnaðinn og hver blæðir þar ávallt helst og mest, annar en hinn almenni borgari?

 Held flestir geti verið sammála um að mannskepnunni dugi aðeins ein Sovétríki. Að annar eins væntanlegur enn verri óskapnaður skuli nú rísa til valda meðal siðmenntaðra þjóða tuttugustu og fyrstu aldarinnar, með fulltingi og að undirlagi fyrrum eins mesta skaðræðisríkis veraldar, er skelfilegt.

 Fjórða ríkið má aldrei verða að veruleika! Það þriðja ásamt Sovétinu var nógu andskoti slæmt!

 Synd hve fáir sjá aldarfjórðung fram í tímann og á sama andartaki ekki heldur aldarfjórðung aftur í tímann. Sagan ætti jú að varða framtíðina og hjálpa fólki að forðast mistök.

 Forystusveitir sem muna ekki síðasta spor og sjá ekki það næsta, eru ekki pappírsins virði og ljóst að sagan hefur ekkert kennt þeim, auk þess sem hugsjónir sem sú forysta bauð fram krafta sína til, voru aldrei til staðar, af hálfu forystunnar. 

 Svikarar er eina orðið í orðabókinni yfir slíkar landeyður og kúvendinga, hvar svo sem í flokki þeir standa.

 Við slíkum svikum mun pöpullinn að lokum láta í sér heyra og það ekki hljóðlega!

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

Málið „fullskoðað og fullrætt“

Að sýna eða kenna auðmýkt gagnvart náttúrunni?

 Fáar þjóðir hafa lotið oftar í lægra haldi gagnvart náttúrunni en íbúar Íslands. Þriðjungur þjóðarinnar þurrkaður út á einu bretti í Móðuharðindunum og annað í þeim dúr. Eitthvað sem stríðalin offitusjúk ruslfæðisétandi, vandamálanútímakynslóðin hefur ekki hugmynd um, í sjálfsvorkunn sinni og vandamálatilbúningi eigin aumingjaskapar.

 Lífsbaráttan nánast ómöguleg um aldir alda, hjá forfeðrum okkar. Ýmist af völdum Móður Náttúru, eða manngerðum erlendum skepnuskap og ofríki í okkar garð. Þá loks við sáum til sólar og fengum okkur sjálfum ráðið, töldu flestir, að leiðin framundan yrði bæði greið og auðsótt. Við réðum okkur jú loksins sjálf!

 Að í dag skuli finnast fólk á Íslandi, sem gefur nánast því skít í lífsbaráttu genginna kynslóða og slefar undir draumi um sameiginlegt erlent vald, er óskiljanlegt.

 Að í dag skuli það þykja fréttnæmt að Íslendingum sé bent á það af erlendum þjóðarleiðtoga að þeir þurfi að sýna auðmýkt gagnvart náttúrinni og kenna öðrum auðmýkt, er allt að því móðgandi. Af þjóðarleiðtoga lands, þar sem menn hafa drepið þúsund sinnum fleira fólk en Móðir Náttúra, síðastliðn einungis hundrað ár, svíður inn að beini. Þvílík rosaleg hræsni!

 Við höfum þraukað í yfir þúsund ár og enginn ætti að efast um sjálfbærni okkar! Þeir sem það voga sér að gera, ganga erinda óljósra afla, sem í mannkynssögunni hafa ávallt reynst slæmur pappír, með það eitt að markmiði að græða pening, eða auka völd sín og megin, sjálfum sér  og sínum til hagsbóta.

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

Ísland kenni auðmýkt gagnvart náttúru