Að hlakka til verkfalla!

 Sólveig Anna hefur gert sig seka um að ganga úr takti við þenkjandi verkalýðsleiðtoga. Ragnar Þór er þenkjandi, Sólveig Anna Jóns Múla er skemmd plóma í verkalýðsbaráttunni. Skemmda eplið sem uppsker ekkert annað en áframhaldandi kjaftæði án neinna lausna. Ástæðan er einföld. Sólveig festist í afturábakgír fyrir þrjátíu árum síðan og enn hefur engin smurning fundist til að hrökkva henni úr gírnum, frekar en átrúnaðargoðum hennar.

 "Að hlakka til verkfalla"  getur trauðla ratast af vörum annara en algerra fábjána.

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

Ragnar hlakkar ekki til verkfalla

Ómar og Lára.

 Í kvöld horfði ég á einhvern fallegasta þátt sem ég hef séð í sjónvarpi. Þátt Láru Ómarsdóttur og föður hennar, Ómars Ragnarssonar um Hornstrandir. Frábært myndefni af strönd sem tilheyrir okkur öllum, en fáir hafa séð, mannlíf sem var, en sárafáir vita einu sinni að hafi nokkru sinni verið til, en enn lifir fólk sem man tímana tvenna. Alger snilldarþáttur.  

 Unninn í samstarfi og með vilja fólks, þeirra fáu sem enn lifa, til að lýsa fyrir okkur sem allt höfum, hve harðneðskjulegt lífið gat verið, fyrir svo ótrúlega stuttum tíma síðan. Við erum að tala um áratugi, ekki aldir, gott fólk. 

 Myndvinnsla, persónuleg nálgun Láru og sögum hennar óborganlega föðurs, Ómars Ragnarssonar fékk mig til að beygja af, þá fegurð þessa landssvæðis var mér sýnt með allt að því ólýsanlegri fegurð, sem mér hefði sennilega aldrei hlotnast, nema fyrir tilstuðlan þessara dásamlegu feðgina.

 Lára og Ómar.: Þúsund þakkir.

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

Orkuskiptin tekin með stæl.

 Að gleyma potti á hellu getur kallað á aðstoð slökkviliðsins. Að gleyma bíl í hleðslu gerir það sama. Ofhleðsla er orsökin og allt brennur til helvítis.

 "Orkuskiptin" taka á sig skrautlega mynd, við lestur þessarar fréttar, svo ekki sé meira sagt. Á Vesturlöndum virðist fólk halda að ef bifreiðin sem það kaupir eyðir litlu sem engu eldsneyti, sé mengunarvandinn leystur. Það geti smælað framan í heiminn og sagt sem svo að "ég" menga varla nokkurn skapaðan hlut. Að koma þessari sjálfsánægðu manneskju í þetta nýja ökutæki sitt hefur hinsvegar kostað mannslíf og ómælda mengun hjá öðrum, en það skiptir að sjálfsögðu engu máli. 

 Þó einhver drepist við það að ég líti vel út, er það bara "gúddí gúddí". Kolefnismarkmiðum MÍNUM er náð. Fjörtíuþúsundfíflin kætast sem aldrei fyrr.

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

Alelda rafmagnsbíll við Samskip

Furðuleg fordæming.

 Það er hálf nöturlegt að fylgjast með fordæmingu æðstu stjórnenda landsins á launahækkunum annara en þeirra sjálfra og helstu embættismenna Íslands.

 Um þá hækkun er lítið rætt, enda engin sjáanleg ástæða til þess að mati sjálftökuliðsins og fullveldisafsalsamlóðanna. Aumkunnarvert yfirklór og vandlæting ráðherra á launahækkunum til handa öðrum en þeim sjálfum, sem margar hverjar voru með fullri vitund ráðherrana, er nöturleg sjón og grefur enn meir undan hverju einasta orði sem þessar hugsjónageldu, sjálfhverfu og embættismannastýrðu rolum ratst á munn. Það er ekki að marka eitt einasta orð sem þetta lið segir. Öll þeirra orð eru þeim í munn lögð af eitraðri embættismannaelítu andskotans, sem dreymir um fínar stöður og feita tjékka í regluverkshelvíti andskotans suður í Brussel.

 Íslandi hefur aldrei verið stýrt af meiri rolum en í dag. Embættismennq stýra landinu og ráðherrar eru sem leiksoppar og aular á flestöllum sviðum. Skiptir þar engu hvort um er rætt afsal fullveldis, launahækkanir eða bara "júneimit".

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

„Trúnaðarbrestur“ verði tilmæli hunsuð