"UtrásarSýkingar" og "Fjölmiðlaaumingjar".

Það er ekkert minna en viðbjóðslegt að fylgjast með drullunni sem vellur upp á yfirborðið þessa síðustu, en alveg örugglega ekki þá verstu, daga sem hvert "leyndarmálið" af öðru er afhjúpað sem útrásar"víkingarnir" okkar voru að garfast í. Reyndar er varla viðeigandi að tala lengur um útrásarvíkinga. Nær væri að tala um þvagrásar eða jafnvel saurrásarvíkinga, ef því er að skipta. Reyndar er allt of gott að kalla þetta fólk víkinga. "Sýkingar" væri sennilega betur fallið til að lýsa eðli þeirra. Varla merkilegra en það. Hvort heldur þetta fólk tilheyrði þessum flokknum eða hinum, hét Jón eða Gunna, átti eitthvað eða ekki neitt fyrir fylleríið, skiptir ekki lengur máli. Upp úr stendur að Ísland er á hausnum og Íslenskir stjórnmálaflokkar eru minna virði en hundaskítur á skó og skiptir þá engu hvort þeir teljast til hægri, vinstri eða á miðjunni. Hinn almenni borgari á síðan bara að borga. Eitt af því grátlega sem gerðist  í Hrunadansi græðgisvæðingarinnar var það að fjölmiðla"heimurinn" á Íslandi varð svo tengdur þessum Sýkingum að það er ekki einu sinni hægt að tala um upplýsta umræðu lengur. Það allra grátlegasta er þó það, að stór hluti almennings flaug á sveifina með ruglinu og hugsaði sinn gang ekki lengra en að nálgast sem mest, fyrir sem minnst, alveg eins og "Sýkingarnir". Það á hver maður og kona að hugsa. Það er lágmarkskrafa til hins almenna borgara. Það er engu líkara en að enginn hugsi neitt lengur og það er einmitt það sem Sýkingarnir vilja. Þeir eiga alla fjölmiðlana og ráða þar með umræðunni. Með tímanum deyfa Sýkingarnir umræðuna þegar hentar og koma síðan til baka sem verndandi englar sem borga einhvern tillaskít til að klóra yfir LANDRÁÐIN. Almenningur les síðan um góðmennsku þeirra í ÞEIRRA FJÖLMIÐLUM og verðkannanir verða enn á ný helsta fréttaefni fjölmiðla á Íslandi og munar þá sennilega sjaldan minna en einni krónu milli Sýkingablokka. 

Það þarf fólk til að skrifa og segja fréttir. Það þarf ALMENNILEGT fólk til að skrifa fréttir og fjalla um þjóðfélagsmál. Það þarf almennilega fjölmiðla til að sýna hlutlausa mynd af ástandi líðandi stundar.   Í því hruni sem nú blasir við þjóðinni og er rétt að byrja, eru fréttamenn, blaðasnápar og uppaliðið sem hampaði hvort öðru á forsíðum glanstímaritanna eitthvert ömurlegasta og tækifærissinnaðasta lið sem sögur fara af. Toppinn vermir síðan forseti "vor" sem vonandi skynjar senn að hans tími er liðinn og lætur sér ekki einu sinni detta í hug að bjóða sig fram aftur.

ÞJÓÐSTJ'ORN STRAX!!!!! Íslendingar þurfa lausnir, en ekki flokkapot. Kominn tími til að þjóðin gefi skít í alla flokka og fari að huga að sjálfri sér.  Enn og aftur.: ÞJÓÐSTJÓRN STRAX!! Ef þjóðin skilur ekki nauðsyn þess, á hún bara skilið að kveljast og ætti ekki einu sinni að leyfa sér að kvarta. VIÐ getum eitt og annað, ef vilji og samheldni næst. Það eru mörg Macau mál á leið í umfjöllun. Það voru peningarnir OKKAR sem var verið að gambla með! Eigum við bara að kyngja og borga? 

Rifta kaupum á húsi í Macau

Athugasemdir

[Eygló, 24.6.2009 kl. 04:14]

Ég tek því alltaf með gleði og brosi á vör þegar einhver "sýkingin" kemur upp.  Ekki að spillingin gleðji mig, heldur hvert mál sem upp á yfirborðið kemur; kýlið springur.

[Hörður Halldórsson, 24.6.2009 kl. 07:43]

Smá athugasemd á annars  skemmtilegri grein Forseti vor er skammaður fyrir að hampa útrásar(?)íkingunum.Í raun á hann að hvetja íslensk fyrirtæki og menningastarfsemi áfram, það er blátt áfram hans hlutverk.Sjáðu til dæmis dönsk vörumerki og bresk með meðmælum og tengingum við krúnuna þeirra.