Salernispappírsrúllan mín.

 

Fyrir nítján  dögum var mér úthlutað salernispappírsrúllu. Svo sem ekki í frásögur færandi, en dálítið sérstakt, því hún átti að duga mér í rúman hálfan mánuð, eða jafnvel lengur og mér hefur aldrei áður verið skammtaður þessi "munaður". Staddur um borð í erlendum togara við strendur Máritaníu, þar sem jafn sjálfsagður hlutur og þessi rúlla, er talin verðmætari en svo, að menn geti leyft sér að bruðla með þetta einfalda þæginda og þrifnaðartól. Núna nítján dögum seinna á eg enn eftir tæpa hálfa rúlluna og er eiginlega farið að þykja dálítið vænt um hana blessaða. Aldrei hefði mig grunað að ég ætti eftir að husa þannig til jafn "sjálfsagðs"hlutar og þessarar litlu rúllu. Búin að reynast mér afar vel, enda hef ég lagt mig allan fram um að fara einstaklega sparlega með hana. Pappírinn frekar grófur, en meiðir ekki og greinilega endurunninn, eftir því sem best verður séð. Sem sagt verið einstaklega nettur og sparsamur við notkun hennar alveg frá þeim degi er hún var fengin mér í hendur en þó aldrei svo að nein óþrif hafi af hlotist. Eftir nítján daga er hún semsagt enn hér í klefanum hjá mér og aðeins rétt um það bil hálfnuð eins og áður sagði. Hér um borð tekur hver maður sína rúllu með sér til sinna þarfa og síðan aftur með sér til síns klefa, að því loknu. Þannig er því reyndar einnig farið með sápu og sjampó, því allt er þetta skammtað hverjum og einum.Mörgum kann að finnast þetta óþarfa sparnaður og aðhaldssemi og þannig var einnig með mig sjálfan í fyrstu. Nú hef ég hins vegar alveg skipt um skoðun og að auki haft nokkuð gott af þessu. Það er nefnilega þannig með okkur, í landi allsnægtanna heima á Fróni, að okkur hættir til að bruðla svolítið og jafnvel mikið, með hluti sem okkur finnst sjálfsagt að séu til staðar, alls staðar og alltaf, þegar við þurfum á að halda. Salernispappír er ein af þessum vörum sem of fáir spá sjálfsagt mikið í að spara við sig og hef ég verið einn af þeim slóðum. Maður reynir jú að velja pappír sem er með hvað mestu magni á hverri rúllu, fyrir sem hagstæðast metraverð, helst mjúkan tveggja laga, en þegar kemur að notkuninni sjálfri hættir mörgum til að láta þessi hagkvæmnissjónarmið lönd og leið og spreða pappírnum óhóflega til sinna "neðanþrifa". Þegar ég hugsa málið betur, hef ég sennilega verið með þeim verri gegnum tíðina hvað þetta varðar og hálf skammast mín núna, með þennan rúlluræfil fyrir framan mig, sem búinn er að endast mér sem góður vinur væri, allan þennan tíma. Oft á tíðum hafa aðfarirnar verið slíkar þegar draga skyldi af rúllunni heima við og annars staðar, að meira hefur mynnt á að verið væri að snúa sláttuvél eða utnaborðsmótor í gang, en að verið væri að draga niður örþunnan pappír af lítilli rúllu. Meter eftir meter, sóað og sóað. Hundruðir metra, þúsundir metra gegnum tíðina. Doðrantinum síðan rennt eina bunu í gegn, látinn detta og næsti mótor snúinn í gang. Hugsa í dag með hryllingi til alls þess pappírs sem ég hef bruðlað með í gegnum tíðina með þessum hætti og hef svarið þess eið að taka mig verulega á og stunda hófsama notkun á salernispappír hér eftir. Mun að sjálfsögðu leggja þær skyldur á herðar annara fjölskyldumeðlima, þegar heim verður komið, að þeir taki upp sama hátt, en svolítið að velta fyrir mér hvernig best sé að bera sig að því að sýna fólki og útskýra hvernig sparlegast sé hægt að fara með þetta þarfaþing, svo eftir verði farið og eitthvart mark á tekið. Gæti orðið hálf fáránlegur fyrirlestur og ekki víst að félli í góðan jarðveg hjá öllum. Hætt við að glott verði við tönn, eða karlinn hreinlega stimplaður snarruglaður eftir úthaldið á togaranum og réttast að koma honum í hendur fagfólks til frekari aðhlynningar. Mun að minnsta kosti reyna. Ekki veitir af að fara sparlega með. Það er ekki endalaust til af öllu til alls. Ekki heldur salernispappír.

Athugasemdir

[halkatla, 3.5.2007 kl. 14:30]

ég hef einu sinni heyrt svona klósettpappírssögu áður, og það var frá vinkonu minni sem bjó um tíma í Ísrael, þar sumsstaðar voru rúllurnar álíka mikill munaður og næstum slegist um þær. Skrítið að ímynda sér það, einsog maður sóar! 

Fyrst hélt ég að þú ætlaðir að tala um Sheryl Crow, hún var víst að hvetja fólk til að spara pappírinn og það var bara gert grín að henni. Enda voru röksemdir hennar undarlegar. En mér finnst það mjög miður að gæðum heimsins sé svona misskipt. Það er bara flott að taka sig aðeins á og hugsa meira um það í smáatriðum.

og jámm, kveðjur til þín í útlandinu

[Kristbjörg Clausen (IP-tala skráð) 4.5.2007 kl. 18:13]

Þetta er yndislegt, já, maður hefur svo sannarlega gott af að vera minntur á að allur þessi munaður sem við höfum í kringum okkur og finnst svo sjálfsagður, er ekkert endilega svo sjálfsagður. Hollt að vera settur í svelti, en altsvo, bara í takmarkaðan tíma. Það er svo gott að hafa það gott. Þurfum samt auðvitað að draga úr bruðli

[Björg F (IP-tala skráð) 4.5.2007 kl. 21:09]

Geðveikt að þú skulir hafa eignast svona góða og greinilega sérlega trausta vinkonu þarna úti  Þá má til gamans geta að ég er einmitt að selja 48 klósettrúllur fyrir 2000 þús kr. til styrktar ferðasjóði hjúkrunardeildar H-1.. við ætlum nefnilega til dublin í haust í vísindaferð  Hver rúlla hefur 200 blöð og er ákaflega rassvæn, mjúk og notaleg. Hægt er að nálgast pöntun á emaili mínu [e-mail] Ég þakka fyrir að fá hér smá ókeypis auglýsingu

[Karl Tómasson, 5.5.2007 kl. 00:18]

Þetta var frábær lesning Halldór.

Okkur getur þótt vænt um allt meira að segja klósettpappír, það er málið.

Bloggaðu meira minn kæri.

p.s. man konan þín hvenær þú keyptir rúlluna???

Kær kveðja frá pabba Óla.

[Jóhanna Fríða Dalkvist, 5.5.2007 kl. 09:15]

Frábær pistill. Það er örugglega margt sem við gætum tekið okkur á í til að minnka bruðlið og þetta er eitt af því. Kannski að klósettrúllan taki við af hundinum, þ.e. verður besti vinur mannsins