Dýrustu kjötbollur í heimi?

 Á sínum tíma, þegar Keikó blessaður dvaldi í Klettsvík, var talið að hann dygði í um það bil tuttugu og tvö þúsund kjötbollur, með góðan mann á hakkavélinni. Úr því varð hinsvegar aldrei, því dýrið galt “greiðann” með því að rjúka til Noregs við fyrsta tækifæri og drapst þar án þess nokkur nyt væru af honum nýtt. Ekkert fékkst upp í milljóna dollara kostnað við uppihald og transport á kvikyndinu og ku hann urðaður á óræðri strönd frænda okkar í Noregi, hvar aldrei er lagður blómsveigur til minningar um þá dauðans dellu alla saman, sem von er. 

 Nú er nýtt Keikórugl farið af stað aftur. Reyndar verið í gangi um allnokkurt skeið og búið að eyða milljónum USD í delluna. Ómæld fjölmiðlaumræða, sem opinmunnar islenskra “fréttamanna” gína sífellt við án nokkurra spurninga og slengja á síður djöflamiðla sinna, hugsunarlaust með öllu.

 Meðan fólk sveltur og deyr um heim allan, finnast “spon-sorar” í svona dauðans dellu, að því er virðist endalaust. Raunveruleikafirrt rusllið sem veit ekki aura sinna tal, telur umframsjóðum sínum frekar betur varið í tvö mjaldrakvikyndi í búri á Íslandi, en í mat fyrir sveltandi fólk, eða aðra mannlega, eða samfélagslega aðstoð. 

 Það er nóg til af Mjöldrum. Þessi hvalategund er ekki í útrýmingarhættu og ekkert sem bendir til að svo verði um ókomin ár. Ísbirnir ráðast á og éta sennilega hundrað Litlu Grár og Hvítar á hverjum degi, allan ársins hring, en samt er nóg af þeim. Að færa skepnu úr litlu búri í aðeins stærra, gerir hana ekki frjálsa. Hræsnin er alger og hálfvitarnir dansa með og borga.

 Það er sorglegt að horfa upp á fíflaganginn í Klettsvík. Suðaustanstormurinn Stóri mun einn daginn gera mönnum það ljóst, en áfram heldur fíflaríið, meðan einhver borgar.

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

Mjaldrarnir komnir til Klettsvíkur