Snöggt/skjótt skipast veður í lofti.

 Ekki man Tuðarinn eftir að hafa heyrt Sigmund upplýsa fyrirfram um nákvæmar útfærslur á því sem ríkisstjórnin hugðist gera, annað en almenns eðlis, í stjórnartíð hans. Lái honum hver sem vill. Þegar Sigmundur stígur í pontu og lýgur fyrir framan alþjóð, ekki í viðtalinu fræga, heldur í Eldhúsdagsumræðum á Alþingi, brennir hann síðasta brúarstólpann undan sér. Fjárlög eru afgreidd einu sinni á ári. Það er rétt hjá honum. Fjármálastefna til lengri tíma en eins árs í senn, hefur aldrei verið rædd á Alþingi fyrr. Þetta veit Sigmundur, en brennir sjálfan sig a ógætilegu orðavali. Þarna fer ekki heill maður. Þarna fer maður í hefndarhug. Slíkur maður ætti að taka sér hlé frá þingstörfum og skoða sinn innri rann. Þó illa hafi verið að honum veist, með forkastanlegri fyrirsát, verður hann að hemja sjálfan sig, ef hann vill endurvekja traust á sér. Það tókst honum svo sannarlega illa í kvöld og nánast pínlegt að sitja undir ræðu hans. Framsóknarflokkurinn er greinilega ríkur af bakstunguhnífasettum. Gildir þar einu, hvort um er rætt borgar eða landspólitík.

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

„Ekkert nýtt, engin stefna, engin sýn“