Krían er komin!

 Þá er blessuð krían komin hingað "niður eftir" til Tierra del Fuego, eða Eldlandsins eins það er gjarnan kallað. Það er eiginlega ekki hægt annað en að dást að seiglunni í blessaðri kríunni. Hvort þær sem hingað eru komnar komi frá Íslandi er ekki nokkur leið að segja til um, en um langan veg hafa þær farið, svo mikið er víst. Næst á eftir hvítabjörnum, á krían ákveðinn sess í huga tuðarans og gleðst hans litla hjarta og einfalda sál ávallt jafn mikið, þegar sést til fyrstu kríanna, að vori til.  Tuðarinn nýtur reyndar þeirra forréttinda að geta glaðst yfir komu kríunnar tvisvar á ári og í bæði skiptin að vori. Má segja að það skipti um árstíðir átta sinnum á ári hjá kvikyndinu, en það hefur ekki endilega tóma kosti í för með sér, þó gaman sé að sjá fyrstu kríurnar tvisvar á ári. Það er nefnilega ekkert grín að þurfa að taka fram og síðan ganga frá, hinum ýmsa búnaði og fatnaði, sem tilheyrir hverri árstíð. Það er t.a.m. ekkert grín að þurfa að skipta um dekkjagang á ökutækjum fjórum sinnum á ári, nú eða brölta með skíði og skauta upp og niður af háaloftum jafnoft. Þetta verður hinsvegar allt að aukaatriðum, þegar krían loks kemur.

Göðar stundir, með kveðju að sunnan, þar sem sæljón leika við hvurn sinn fingur og mörgæsir fljúga um loftin blá ....