56°27´ Sudur, 67°00´Vestur.

Stadsetningin hér ad ofan hljómar ef til vill ekki sem mjög sunnarlega á hnettinum, en er engu ad sídur um 30 sjómílum sunnan vid Cape Horn, eda Hornhöfda, sydsta odda veraldar, ádur en Antarktika tekur vid, í um 470 sjómílna fjarlaegd í sudri. Á thessum stad erum vid staddir thessa stundina í haeglaetis vedri en mjög thungum sjó, med tilheyrandi veltingi. Hér er meiningin ad eyda eins og tveimur dögum vid veidar ef eitthvad faest, eda thar til fer ad hvessa, en thá er eins gott ad hundskast hédan i hvelli á "fullu kani" nordur eftir aftur. Cape Horn er reyndar eyja, um tvaer sjómílur a breidd og um fimm á lengdina, eda adeins staerri en Heimaey, ad ég held og eins og á Heimaey gnaefir Hornhöfdi med svipudum haetti og Stórhöfdi haest, a sydsta hlutanum. Thad sem helst gerir thetta hafsvaedi svona vidsjárvert er mikid grunnsaevi og straumar sudur af Cape Horn og eyjunum nordan hans og eins maetast hér Atlants og Kyrrahaf á frekar thröngu svaedi. Thad er magnad ad finna hve allar hreyfingar skipsins breytast eftir thví sem sunnar dregur og thung undiralda Kyrrahafsins fer ad hafa sín ahrif. Atlantshafsmegin er sjólagid mikid sléttara og ekki laust vid ad sumir menn hér um bord hafi komist ad thvi dýrkeyptu, hvert vid erum komnir, thegar hlutir sem ekki hafa haggast á bordum og í hillum vikum saman, fara skyndilega ad hrynja fram á gólf og menn jafnvel ad velta fram úr kojum sínum í fastasvefni. Manolo adstodarkokkur er svo smávaxinn ad hann sefur thversum í sinni koju, slapp reyndar alveg vid ad detta framúr, en their voru nokkrir sem fengu skell í dag. Sumir kvarta svo mikid yfir veltingnum ad their alverstu telja sig vera farna ad horfa út um rassgatid á sér, hvernig svo sem their fara nú ad thví. Thad sem Tudarinn veltir helst fyrir sér thessa stundina er hins vegar thad, hvar Atlantshafinu sleppir og Kyrrahafid tekur vid, svona formlega, á thessum slódum. Verid ad reyna ad Googla thad og Yahooast og vonandi faest einhver nidurstada í thetta fljótlega. Thad er nefnilega afspyrnu slaemt afspurnar ad vita ekki í hvoru hafinu madur er staddur og er nú unnid hördum höndum ad thví ad reyna ad fá botn í thetta. Thar til thad er á hreinu, sendi ég bara mínar bestu kvedjur hédan úr sudurhöfum. Gódar stundir.     

Athugasemdir

[Hrönn Sigurðardóttir, 19.10.2010 kl. 16:08]

Alltaf gaman að lesa pistlana frá VillaValla í Suðurhöfum. Mig langar samt alltaf í ís þegar ég les bloggið þitt! Wonder why....

[Marta B Helgadóttir, 20.10.2010 kl. 09:57]

Landamæri á hafi eru einstök upplifun.

Vonandi tekst ykkur að finna út úr þessu.

Í sumar var ég stödd þar sem árnar Rín og Mósel mætast. Það fannst mér magnaður staður og eftirminnilegur og náttúrufegurðin svipuð því sem maður ímyndar sé að himnaríki líti út.

Í fyrra var ég svo að þvælast á þeim slóðum þar sem Atlantshafið og Miðjarðarhafið mætast. Við létum tourguide segja okkur HVAR nákvæmlega þau landamæri væru og stóðum þar í miklu roki baðandi höndum út í loftið eins og villtir unglingar - í óþökk þreyttra öryggisvarða sem hlupu á eftir okkur gömlu hjónunum. Líka þeir voru baðandi höndum út í loftið til að reka okkur í burtu.

- Þetta var gaman