Undarlegt fasteignamat.

 Að hátt í tólf hundruð fermetra verslunarhúsnæði á allra dýrasta stað á Íslandi, skuli hafa fasteignamat upp á rétt rúmar 140 milljónir er undarlegt, svo ekki sé meira sagt. Hér er einhversstaðar pottur brotinn, eða stafsetningavilla á ferðinni, svo galið er þetta mat. Eflaust gætu margir hugsað sér hlutfallslega sama mat, fyrir sínar eignir. Það þýddi jú lægri gjöld, ekki satt?

 Þar fyrir utan er hér komið enn eitt dæmið um fáránleikann í stjórn Reykjavíkurborgar. Kostnaðurinn við þennan byggingarreit og útkoman að verki loknu, liggur í augum uppi. Það er að segja útkoman, ekki kostnaðurinn. Nægir að berja þessa hrákasmíð augum. Þvílíkt og annað eins rugl og vitleysishrærigrautur. Samkvæmt myndinni hafa þeir t.a.m. gleymt að rífa mótatimbrið utan af glerhaugnum, við hlið gamla hússins, fyrir miðju, sem átti að varðveita, en hefur nú fengið klístrað upp að tveimur hliðum sínum, undarlegum, forljótum og steingeldum kössum, úr gleri og steypu. Mér þykir þetta hallærislegt og forljótt. Reyndar svo ljótt, að ég á eiginlega ekki orð. Eflaust sjá einhverjir fegurðina í þessu og er það bara hið besta mál. Misjafn er mannanna smekkur.

 Ætli Reykjavíkurborg ríði feitum hesti frá þessu klúðri, eða getur verið að dæmið sé oggulítið í mínus, fyrir borgina? Væri fróðlegt að komast að því.

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

Glerhýsið reiðubúið fyrir rekstur

Stólarnir fyrst, málefnin þar á eftir!

 Það er allt að því sorglegt að fylgjast með þessu brambolti stjórnarmyndunarviðræðna. Fyrst skal raðað í stólana, en síðan ræða hugsanlegan málefnagrundvöll og samstarf. Stór hluti baklands beggja flokka, bæði D og VG er án efa ekki sátt við þessi vinnubrögð og hætt við að stuðningur við báða formenn þessara flokka muni minnka verulega, ef fram fer, sem horfir. Framsókn situr hinsvegar hjá að venju, eins og portkona sem tekur hverju sem er, jafnvel á niðursettu verði, eða þægilegum raðgreiðslum.

Það er ekkert annað en lítilsvirðing við kjósendur og lýðræðið í landinu, þegar stjórnmálamenn leyfa sér að byrja á öfugum enda í stjórnarmyndunarviðræðum. Með öfugum enda á ég við, að stjórmálamennirnir sjálfir og þeirra flokkar eru settar skör ofar en almannahagsmunir og það jafnvel áður en nokkurt samtal hefur átt sér stað um málefnin, sem skipta þjóðina mestu máli. Flokkarnir vita ekki einu sinni hvort þeir geti starfað saman, en samt skal raða í ráðherrastóla, áður en viðræður hefjast! Hvers konar viðræður ættu það eiginlega að vera? Jú, sennilega á þann veg, að flestir kepptust um að ganga úr skaftinu, varðandi sín stefnumál, ef ráðherrastóll er í boði. Sveiattan bara! 

 Þetta eru forkastanleg vinnubrögð og öllum þeim sem að koma, til ævarandi skammar. Hér sannast einn ganginn enn, að oft er flagð undir fögru skinni og "smælið" ekki alltaf ekta, fyrir og eftir kosningar.

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.

Sætta sig við Katrínu í forsæti